Arystoteles.

Najwybitniejszy myśliciel starożytności, Arystoteles (384—322 p.n.e.) wy-
powiadał się na tematy ekonomiczne w pracach: PoliUkd i Ethikd Niko-
m&cheia. Dzielił on naukę o gospodarstwie na „ekonomię", której celem
jest produkcja i pomnażanie wartości użytkowych niezbędnych dla domu
lub państwa oraz na „chrematystykę" — naukę o bogactwie pieniężnym
i sposobie jego pomnażania. Do „ekonomii" odnosił się pozytywnie, nato-
miast „chrematystykę" uważał za zjawisko nienaturalne, godne potępienia.
Arystoteles zajmował się analizą wartości — rozróżniał wartość użytkową
i wymienną — analizą pieniądza, problemem handlu; potępiał lichwiarstwo.
Niewolnictwo uważał za zjawisko naturalne, konieczne i etycznie uzasa-
dnione. Poglądy starożytnych myślicieli greckich wyrosły na podłożu sto-
sunków niewolniczych. Myśl ich nie mogła wyzwolić się z ram współczes-
nych im stosunków społecznych. Podobnie jak klasa właścicieli niewolni-
ków, wyrażali oni pogardę dla pracy fizycznej, a pracę umysłową trakto-
wali jako naturalny przywilej klasy panującej.